၂၀၀၃ ေလာက္ကစၿပီး နွစ္တိုင္း တစ္နွစ္တစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့စုၿပီး လက္သုပ္စုံသုပ္စားေလ ့ရွိခဲ ့တာ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ေလာက္ေရာက္ ေတာ ့အိုးသူႀကီးစစ္စစ္ နီးပါးၿဖစ္လာပါၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း တစ္ေယာက္တစ္လွည္ ့အိမ္မွာေနရာေပး၊ ေဈး၀ယ္ေပးၿပီး လက္စြမ္း ၿပခြင္ ့ေပးႀကပါတယ္။ ဒီလုိအိုးသူၾကီးမ်ိဴးေတာ ့ လူတိုင္းၿဖစ္ခ်င္ႀကမွာပဲ။ ေက်ာင္းမွာတုန္းက ဆရာဦးသိန္းထြန္းေအာင္ ေမးတ ့ဲ ့ေမးခြန္းကို လည္းခဏခဏ သတိရ မိပါ ရဲ ့။ ညည္းက Chemical ယူတာ မုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္ေရာင္း မလို ့လားတဲ ့။ အခုေန ဆရာ ့ကိုေတြ ့ရင္ ဆရာေရ မုန္ ့ဟင္းခါးမဟုတ္ ဘူး၊ လက္သုပ္စုံ သုပ္ေရာင္းမလို ့လို ့ ေၿပာမိမယ္ထင္ပါရဲ ့။
အခုေတာ ့နယ္ခ်ဲ ့ၿပီးလက္စြမ္း ၿပမယ္လို ့ႀကံစည္ ေနပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း မခ်ိဳရဲ ့လွုံ ့ေဆာ္မွုနဲ ့ (အားကိုးရတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုယံု ႀကည္တာလည္းပါတာေပါ ့)ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ ရက္ေန ့၊ တိုပါးယိုး ေက်ာင္း ၊ ေက်ာင္းၾကီးလို ့အမ်ား ေခၚႀကတဲ ့ Burmese Buddhist Temple က ကထိန္ပြဲမွာ လက္သုပ္စုံ ေရာင္းမယ္လို ့ဟန္ၿပင္ ပါတယ္။ ေရာင္းရေငြအားလုံးကေတာ ့ေက်ာင္းရံပံုေငြ အၿဖစ္လွဴမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာလ ၁၁ ရက္ေန ့ေက်ာင္းကေန လက္မွတ္ရတဲ ့အခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဖုန္းဆက္ၿပီးလက္မွတ္ေရာင္းမယ္ဆိုတာလည္း ႀကိုတင္ နွဳိးေဆာ္ထား ပါရေစ။ လက္မွတ္အခ်ိန္မီ မ၀ယ္နိုင္ရင္လည္း ေက်ာင္းေရာက္မွ ၀ယ္လို ့ရပါတယ္။ အဲဒီလက္မွုတ္က လက္သုပ္စုံ အၿပင္ အၿခားစားစရာ ေတြကိုပါ ႀကိဳက္ရာ ေရြးခ်ယ္၀ယ္စားလို ့ပါတယ္။ ၿပင္ဆင္ထား သမ်ွကုန္ေအာင္ ေရာင္းေလ ့ရွိၿပီး အမ်ားအားၿဖင္ ့ေန ့လည္တစ္နာရီေလာက္ ဆိုရင္ ေရြးစရာ သိပ္မက်န္ေတာ ့ပါ။ ေစာေစာလာနိုင္ရင္ ေတာ ့ႀကိဳက္တာ ေရြးလို ့ရတာေပါ ့ေနာ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ လာၿပီးအားေပးႀကပါဦးေနာ္။ မ်ားမ်ားထည္ ့ေပးပါ ့မယ္။
The paradox of insular language
8 months ago
3 comments:
လာအားေပးဦးမွာ..
ခ်ဥ္ငံစပ္သုပ္ေပးရမွာေနာ္..
အခ်ိဳအစိမ့္မၾကိဳက္ဘူး.. :D
မမ သားလည္းလာစားမယ္။ ဒါေပမယ့္ သားကုိဆားမပါ၊ အခ်ိဳမပါဘဲသုပ္ေပးေနာ္။ သိတယ္မလား။ အေျခအေနကို။ :P
ေက်းဇူးပါညီမေလးတို ့ေရ။
ခ်ဥ္ငံစပ္လား ၊ ေပါ ့ေပါ ့ေလး လား
You name it, we have it.... :)
Post a Comment