Day 4: Boat Ride on the Irrawaddy

This is the trip worth waiting for. I strongly recommend the boat ride on Irrawaddy from Bamaw to Katha (or even better from Bamaw to Mandalay) to those who would like to enjoy the less-travelled roads. I left the hotel around 8am, and went to the counter for the boat ticket. In mid February, the water level was so low that the boats including the ones which can navigate on water level of 3 feet, could not come up to the Bamaw Jetty. Thus we have to sail down in the kanu-like boat from the jetty.

Along the river, I saw the clear water shallow at some locations and deep somewhere else. The roots of some trees are exposed due to erosion thus it could fall into the water any time. The ship and the boats were sailing along the river. The rafts are floating up and down whenever there are waves generated by the big ships. If you are fortunate, you may even see the Irrawaddy dolphins. I enjoyed the conversations with the boat man and other local people too. It was worth travelling by plane, bus, train and even tok tok to reach to Bamaw or Katha just to take a boat ride on the Irrawaddy.

ဧရာ၀တီ ခရီး
ေနာက္တစ္ေန႔မနက မွာေတာ႔ (၈) နာရီေလာက္ ဗန္းေမာ္ ရွပ္ေၿပးဆိပ္ကို သြားၿပီး လက္မွတ္ ၀ယ္ရတယ္။ ရွပ္ေၿပးယာဥ္ ဆိုတာက ေရတိမ္မွာ သြားတဲ႔ စက္ေလွ ရွည္ရွည္ ေလးေတြေပါ ႔။ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ဟာ ေရနည္းတဲ႔ လၿဖစ္လို႔ ေရအနက္ နွစ္ေတာင္ရွိရင္ ေမာင္းလို႔ ရတဲ႔ ရွပ္ေၿပးယာဥ္ေတာင္ ဗန္းေမာ္ ေလွဆိပ္ထိ ေမာင္းလာ လို႔မရပါဘူး။ “ကဲ႔ပဲ႔ေထာင္” လို႔ ေခၚတဲ႔ စက္ေလွေသးေသး ေလးနဲ႔ ရွပ္ေၿပးယာဥ္ ရွိရာကို ခရီးသည္းေတြကို ပုိ႔ေပးရပါတယ္။ စက္ေလွကေလး စီးေနတုန္း ေရေအာက္က သဲေတြကိုေတာင္ ၿမင္ရေလာက္ေအာင္ ေရက တိမ္ပါတယ္။ ၿမစ္ကို လမ္းေလ်ွာက္ကူး ေနတဲ႔ ဦးေလးႀကီး နွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ေတာ႔ ေညာင္ဦးဖီး ဧရာ၀တီၿမစ္ ကို လက္ပစ္ကူးတာ ဘာဟုတ္ေသးလဲ၊ ဒီမွာေတာ႔ လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး ေတာင္ ကူးလုိ႔ ရေနတာ လို႔ ေတြးမိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ ဧရာ၀တီၿမစ္ ကို လက္ပစ္ ကူးတယ္လို႔ ဖတ္ရေတာ႔ အံ႔ႀသဘနန္း ၿဖစ္ခဲ႔ရဘူးတာကိုး။ အခုေတာ႔ ေညာင္ဦးဖီး ဧရာ၀တီၿမစ္ ကုိကူးတာ ေႏြရာသီမ်ားလား လို႔ေတာင္ ေမးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတယ္။ ေလွသမား မ်ားရဲ ႔ေၿပာအရေတာ႔ ေနာက္ထပ္ နွစ္လေလာက္ ေရနည္း ဦးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။



ဗန္းေမာ္ကေန ကသာ ကို ဧရာ၀တီ ၿမစ္ေႀကာင္းအတုိင္း စုန္ဆင္းရတာ ဘာနဲ႔မွ မတူေအာင္ကို သာယာပါတယ္။ ဗန္းေမာ္က ထြက္လာၿပီး နာရီ ၀က္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထင္ပါရဲ ႔ ရွပ္ေၿပးယာဥ္က ဧရာ၀တီရဲ ႔ ဒုတိယ ၿမစ္က်ဥ္းကို ခ်ဥ္းကပ္ပါၿပီ။ ဒုတိယၿမစ္က်ဥ္း အစမွာ စက္ႀကီး ေတြနဲ႔ ဧရာ၀တီ ၿမစ္ကူး တံတား ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ ႔ အပါအ၀င္ ဧရာ၀တီၿမစ္ရဲ ႔ အေရွ ႔ ဖက္က ၿမိဳ ႔ေတြကို ကူးသန္းရ လြယ္ကူေစဖို႔ လို႔ ေပါ႔ေနာ္။ ကားလမ္းေတြ၊ ရထားလမ္းေတြ ေပါမ်ားလာေတာ႔ ေရပါးတဲ႔ ေႏြရာသီေတြမွာ သြားလာေရး ခက္ခဲတဲ႔ ဒုကၡေတြ ေလ်ွာ႔နည္းသြားမွာေပါ႔။



ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္က ေက်ာက္ေတာင္ႀကီး ေတြက မားမားမတ္မတ္၊ ေတာင္ေပၚက သစ္ပင္ေတြက စိမ္းစိမ္းလြင္လြင္၊ ေလကလည္းေအး ေရကလည္း စိမ္းညိဳ႔လို႔။ ေလယာဥ္၊ ေရယာဥ္၊ ကား၊ ရထား ရတာ အကုန္ စီး၊ ဒုကၡခံၿပီး ဒီခရီးကို လာရႀကိဳးနပ္ ပါတယ္။ ဒုတိယ ၿမစ္က်ဥ္းကို ေရာက္ဖူးသူ၊ ဓါတ္ပံုေတြ ၿမင္ဖူးသူေတြ ကေတာ႔ ကုိယ္ရိုက္လာတဲ႔ ပံုေတြကို ႀကည္႔ၿပီး ၿမစ္က်ဥ္းက အရင္ အတိုင္း လွေနတုန္းပဲလို႔ ေၿပာႀကတယ္။



ဒုတိယၿမစ္က်ဥ္းကို ေက်ာ္လာၿပီးေတာ႔ ေရမ်က္နွာၿပင္ဟာ ပို အၿပန္႔ က်ယ္လာၿပီး ေၿမနုကြ်န္း လို႔ ေခၚတဲ႔ သဲေသာင္ႀကီးေတြ ေပၚမွာ စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ႔ စိုက္ခင္းေတြ ကို ၿမင္လာရပါၿပီ။ တစ္ခ်ဳိ ႔ ေနရာေတြမွာ စိုက္ပ်ဳိးလို႔ ရပံုမေပၚတဲ႔ သဲေသာင္ၿပင္ က်ယ္ႀကီးေတြ ကိုလည္း ေတြ႔ ရတယ္။ ၿမစ္ၿပင္ အက်ယ္ႀကီးမွာ ေသာင္ၿပင္ေတြ ဟိုနား တစ္ခု ဒီနား တစ္ခုနဲ႔ ကိုယ္႔လို ဧရာ၀တီၿမစ္ ေပၚမွာ အခုမွ အမွတ္ထင္ထင္ ခရီး သြား ဖူးသူ အတြက္ကေတာ႔ ေရယာဥ္ ဘယ္ဘက္ကို ဦးတည္မွာ ပါလိမ္႔ လို႔ေတာင္ မခန္႔မွန္းတတ္ ေအာင္ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ညေန ေလးနာရီေလာက္မွာ ကသာၿမိဳ ႔ ကို ေရာက္ပါၿပီ။



ဒီေရေႀကာင္း ခရီးစဥ္မွာ အမွတ္ထင္ထင္ အရွိဆံုးကေတာ႔ ရွပ္ေၿပး ဆရာ အပါအ၀င္ ေဒသခံ ေတြနဲ႔ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ စကားစၿမည္ ေလးေၿပာ။ ဧရာ၀တီ ၿမစ္ၿပင္ေပၚက ေလေအးေအး ေလး ကုိခံယူၿပီး အပူအပင္ ကင္းကင္းနဲ႔ ခရီး သြားခဲ႔ ရတဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမွုပါပဲ။ ၿမစ္ႀကီးနားမွာ ေရာ ဗန္းေမာ္မွာပါ ပစၥည္းေပ်ာက္မွာ မေႀကာက္ရပါဘူး။ ေဒသခံမ်ားက သူတို႔အရပ္က လူေတြဟာ ရိုးသားတယ္၊ သူမ်ားပစၥည္း ဘယ္သူမွ မယူဘူးလို႔ ယံုႀကည္ ဂုဏ္ယူႀကသူေတြပါ။





ၿမစ္ကမ္းပါး တစ္ေနရာမွာ ခုတ္ၿပီးပံုထားတဲ႔ သစ္လံုးေတြကိုု ေတြ႔ရၿပီး ေနာက္တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ႔ ေရေႀကာင္းအတိုင္း ေမ်ွာေနတဲ႔ သစ္ေဖါင္ေတြကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက စာေတြထဲမွာ သင္ရသလုိ သစ္ေတြကို ေအာက္ပိုင္းကို ပို႔ေနႀကတာလို႔ ေတြးႀကည္႔ ရတာပါဘဲ။ သစ္ေဖါင္က အေလးခ်ိန္မ်ားလို႔ ထင္ပါရဲ ႔ Tuck Boat လို႔ေခၚတဲ႔ ဆြဲသေဘၤာ နဲ႔ ဆြဲေနေလရဲ ႔။





ကမ္းေဘးမွာ ကမ္းပါးၿပိဳေနတာေတြ၊ သစ္ပင္ႀကီးေတြရဲ ႔ အၿမစ္ေတြ အားလံုးနီးပါး ေပၚေနတာ ေတြ ေတြ႔ရေတာ႔ ဒီဧရာ၀တီ ၿမစ္ႀကီးေပၚမွာ ဘယ္နွစ္နွစ္ေလာက္ ခရီးသြား လို႔ ရဦးမွာပါလိမ္႔၊ သိပ္မႀကာခင္မွာ မ်ား ေရတိမ္လြန္းၿပီး ေရေႀကာင္းခရီး သြားလို႔ မရၿဖစ္သြား ေလမလားရယ္လို႔ ေတြးပူမိပါတယ္။





ၿမန္မာၿပည္ရဲ ႔ အထင္ကရ အလွတစ္ပါးကိုေတာ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး အတြက္ မဟုတ္ေတာ႔ ရင္ေတာင္မွ စိတ္ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ခရီးသြားစရာ ေနရာကေလး တစ္ခု အၿဖစ္ က်န္ေနေစခ်င္ ပါေသးတယ္။