မစိမ္ ့ ခရီးသြားေနသည္ (အပိုင္း ၁) - ခရီးသြားငါးေယာက္

လြင္မိုး ရဲ ့ တီဗြီအစီအစဥ္ ကို သေဘာက်လို ့ တည္ ့တည္ ့ပဲ ကူးခ်လိုက္တယ္။

ဒီေန ့စတဲ ့အင္ဒိုနီးရွား ခရီးကေတာ ့ အစအဆုံး တစ္ေယာက္ထဲ ထြက္ဖူးတဲ ့ခရီးေပါ ့။ အင္ဒိုနီးရွား အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္နဲ ့ ကိုယ္နဲ ့ကလည္းေတာ္ေတာ္ အက်ိဳးေပး ပုံေပၚတယ္။ မနွစ္က ဘာလီကုိ အလုပ္ကိစၥနဲ ့လာရေတာ ့လည္း ေလယာဥ္ခ်ိန္ ေနာက္က်လို ့ Soekarno Hatta ေလဆိပ္မွာ ၅နာရီေလာက္ ထိုင္ရတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က်ေတာ ့လည္း ဂ်ကာတာ- ဂ်ိဳဂ္ဂ်ကာတာ ၿပည္တြင္း ခရီးကို အင္တာနက္က ၀ယ္ ရင္ Air Asia က စကၤာပူေဒၚလာ ၅၀ ေလာက္ေပးရၿပီး ေခါက္ေရ ပိုမ်ားတဲ ့ အင္ဒို ေလေႀကာင္း Garuda က စင္းေဒၚလာ ၁၇၇ ၿဖစ္ေနတာနဲ ့ Air Asia ကို ေစာင့္ရင္း ေလဆိပ္မွာ ၅နာရီႀကာ ထိုင္ရၿပန္ တယ္။ ထိုင္ေန ေတာ့ လည္းဒီစာ ကိုေရးၿဖစ္ သြားတာေပါ ့ေလ။

ေလယာဥ္ဆင္းၿပီဆုိတာနဲ ့ပထမဆုံး သတိထားမိတာ ကေတာ ့ အၿခားေလဆိပ္ေတြနဲ ့ မတူတဲ ့ ေလဆိပ္အေဆာက္အဦးပါ။ ေလဆိပ္တစ္ခုလုံး ခပ္နိမ္ ့နိမ္ ့အေဆာက္အဦး ေလးေတြကို ဆက္သြယ္ထားတဲ ့ပံုစံပါ။ အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္တစ္ခုထက္ ဘန္ဂလို ေတြကို ဆက္ထားတာနဲ ့ပိုတူတယ္။ ေလယာဥ္ရပ္ရာ Channel တစ္ခုဟာ ဘန္ဂလို တစ္ခု ေပါ ့။ အင္ဒိုနီးရွား အေငြ ့့အသက္အၿပည္ ့အ၀ရွိတဲ ့ ဒီဇိုင္းကို ေဆာက္ထားပံုရတယ္။ အမ်ားၿပည္သူသံုး ဖုန္းစင္ေလးေတြကအစ အင္ဒိုနီးရွား ရိုးရာအရုပ္ ေတြနဲ ့။





အၿပည္ၿပည္ဆုိင္ရာ ေလယာဥ္ေတြရပ္တဲ ့ terminal 2 ကေန ၿပည္တြင္းေလယာဥ္ေတြ ရပ္တဲ ့ terminal 3 ကိုသြားေတာ ့မွ ေခါတ္ေပၚဒီဇိုင္း နဲ ့ အေဆာက္အဦးအသစ္ကို ေတြ ့ရတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ စီးရတဲ ့ ခရီး ဆိုေတာ ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ သာဆိုရင္ ရန္ကုန္-မႏ ၱေလး ၊ ရန္ကုန္-ဟဲဟိုး၊ ရန္ကုန္-ပုဂံ ခရီးစဥ္ေတြ ေလာက္ၿဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ၂၀၀၆-၂၀၀၇ တုန္းကေတာ ့ရန္ကုန္-တံတားဦး ကို ေလယာဥ္စီး ဘူးတယ္။ အခုဆို ရန္ကုန္ - ၿမစ္ႀကီးနား ကိုဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ မသိ။ ကိုယ္တို ့ဆီမွာလည္း တစ္နာရီ ခရီးေလာက္ကို ၄ေသာင္း ေလာက္နဲ ့ ရရင္ လူေတြခရီးပိုသြား ႀကမလားမသိဘူးေနာ္။ ဂိ်ဳဂ္ဂ်ကာတာၿမိဳ ့ရဲ ့ ေလဆိပ္ကေတာ ့မႏ ၱေလးဘူတာႀကီး က်ေနတာပဲ။ ေလယာဥ္အစီးေပါင္းမ်ားစြာ တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္နဲ ့။ လူေတြကလည္း ေလယာဥ္စီးရတာကို ရထား၊ကားေတြ နဲ ့ခရီးသြားသေလာက္ကိုယဥ္ပါးေန ၿပီ။

ကိုယ္တို ့ဆီမွာ ဒီေလာက ္ခရီးသြားတဲ ့သူမမ်ားလုိ ့ေလယာဥ္ ေခါက္ေရ သိပ္မမ်ားတာလား။ မဟုတ္ေသးဘူး ထင္တယ္ေနာ္။ ၀ယ္သူရွိမွ ေရာင္းသူေပၚတာထက္ ေရာင္းသူေတြ ကေစ်း ကြက္ကို ေဖါက္ယူတာေတြလည္း ရွိတာပဲဟာ။ ကိုယ္ ့မ်က္ေစ ့ေရွ ့မွာတင္ ေစ်းကြက္ေဖါက္ တဲ ့သူေတြကို ေၿပာပါဆို ရင္ေတာ့ Tiger Beer နဲ ့ London Cigarette ကိုေၿပာရမယ္ ထင္တယ္။ ဒီလို အားေပးခ်င္စရာ သိပ္မေကာင္းတဲ့ ေရာင္းကုန္ေတြ က ၀ယ္လိုအားေကာင္း တတ္ေတာ ့ ေစ်းကြက္အသစ္တစ္ခုကို ဖန္တီးရတာ လြယ္တယ္ထင္ပါရဲ ့။ ၿပည္တြင္းမွာ လူအမ်ားအတြက္ ေကာင္းေသာ ေစ်းကြက္ေတြလည္း မ်ားမ်ားနဲ ့ၿမန္ၿမန္ ေပၚလာပါေစလို ့ ဆုေတာင္းပါတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက “well read and well traveled” ဆိုတဲ ့ စကားစုကို အရမ္း သေဘာက်ခဲ့ တာ။ ေ၀းေ၀းသြားမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ ့ၿပည္တြင္းမွာ တစ္နံတစ္လ်ွား သြားစရာေတြ အမ်ား ႀကီးပါ။ ဒါနဲ ့ပဲ ခရီးသြားေတာ ့ဘာအက်ဳိးအၿမတ္ ရွိလို ့လည္း လို ့ ဆက္ေတြးမိတယ္။ ငယ္ငယ္က ေတာ ့ခရီးသြား ရင္ ေဒသႏ ၱရ ဗဟုသုတ ႀကြယ္၀တယ္ လုိ ့ေတြးတာေပါ ့။ အခုေတာ ့ နည္းနည္း လက္ေတြ ့ပိုဆန္လာၿပီး လက္ေတြ ့ဘ၀ထဲ မွာ အသုံးခ်လုိ ့မွ မရရင္ ဗဟုသုတ ရွိေတာ ့ ေရာ ဘာထူးမွာလည္း လို ့ေမးတတ္လာၿပီး ခရီးသြားၿခင္းရဲ ့ လက္ေတြ ့ အက်ဳိး ကို ဆန္းစစ္ႀကည္ ့ခ်င္လာတယ္။

ခရီးသြား တဲ ့ အခါ ရုပ္အသြင္အၿပင္ မတူတဲ ့ လူေတြ၊ အေလ ့စရိုက္မတူတဲ ့သူေတြနဲ ့ ေတြ ့ရ တယ္။ ကိုယ္အၿမဲတမ္း ၿမင္ေနႀက မဟုတ္တဲ ့လူေတြ၊ မတူကြဲၿပားတဲ ့လူေတြကို နားလည္တတ္ လာတယ္။ လူ ့စရုိက္ လူ ့သေဘာ က္ု ပိုၿပီးနားလည္ ခြင္ ့ရတယ္။ သူတို ့ရဲ ့ လူေနမွုဘ၀ ေတြကို လည္း ထိ ေတြ ့ခြင္ ့ရတယ္။ မတူကြဲၿပား တဲ ့ Culture ေတြကို နားလည္လာမယ္။ သမိုင္းနဲ ့Culture ကို ဆက္စပ္ႀကည္ ့ ရင္ေတာ ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ ကို ဆက္ၿပီး ကစားတဲ ့ Jigsaw puzzle ကစားသလုိပဲ။ ထိုင္းမွာ လည္း ရာမယန ဇာတ္ေတာ္ ရွိတယ္။ အင္ဒိုနီးရွား ေတြလည္း ရာမဇာတ္ ကတာပဲ။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ ့ဆီက ကူးယူတာလဲ။ နာနတ္သီး ကို မေလးလို Nanas လို ့ေခၚတယ္။ ကိုယ္တို ့ဗမာၿပည္ကို မေလးရွားကေန တစ္နည္းနည္းနဲ ့ သြင္းလာခဲ ့ လို ့အသီးေကာ၊ နာမည္ပါ ေမြးစား ၿပီး နာနတ္သီးရယ္လို ့ ၿဖစ္ေနတာလား။ ေတြး စရာေလးေတြပါ။

ဒီအင္ဒိုနီးရွား ခရီးမွာ ေတာ ့ အေနာက္နိုင္ငံမ်ားက လာႀကတဲ ့ ခရီးသြား ေတြနဲ ့ ေန ့ ခ်င္းၿပန္ ခရီးစဥ္ေလးေတြမွာေရာ၊ ၿမိဳ ့ထဲမွာ ေလ်ွာက္သြား ႀကတဲ ့အခါမွာပါ ဒီလူေတြပဲ ခဏခဏၿပန္ဆုံ ႀကတာမုိ ့ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေၿပာၿဖစ္၊ အေတြ ့အႀကံဳေတြ ဖလွယ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ ့ အေတြးထဲ မွာ ခရီးသြား ၿခင္းရဲ ့ ေကာင္းက်ဳိး ဆိုးက်ဳိးေတြကို ေလ ့လာခ်င္စိတ္ ရွိေနတာ၊ ကုိယ္က အာရွသားၿဖစ္ေနတာေတြ ေႀကာင္ ့သူတို ့ေတြ ဘာေႀကာင္ ့ခရီးသြား ႀကတာလဲ၊ ဘာလို ့ အာရွကို လာႀကတာလဲ ဆိုတဲ ့ေမးခြန္းေတြ ကို ေမးၿဖစ္တယ္။ သူတို ့ေၿပာတဲ ့သူတို ့ အေႀကာင္းေလးေတြကေတာ ့ ဒီလိုပါ။

(၁) တစ္ကိုယ္ေတာ္ ခရီးသြား နံပါတ္တစ္
ဂ်ာမနီနိုင္ငံသား။ အလုပ္ကေန ၃ပါတ္ခြင္ ့ယူၿပီး ခရီးထြက္လာတာ။ လူေတြ ၊ Culture ေတြအေႀကာင္းကို သိခ်င္လို ့ခရီးထြက္တာ။ သဘာ၀အလွအပေတြ ကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ၿမင္ ဘူး၊ ခံစားခ်င္ဘူးတယ္။ ၿဖစ္နုိုင္ရင္ အာရွ (အထူးသၿဖင္ ့ စကၤာပူ) မွာ ၂နွစ္ ၃နွစ္ ေလာက္ အလုပ္လုပ္ဖူးခ်င္တယ္။

(၂) တစ္ကိုယ္ေတာ္ ခရီးသြား နံပါတ္နွစ္
ေဟာ္လန္နိုင္ငံသူ။ ေက်ာင္းအတြက္ လက္ေတြ ့၆လဆင္းဖို ့လိုေတာ ့ အာရွမွာ အလုပ္လုပ္ ဖူး ခ်င္လို ့ ေဟာင္ေကာင္က ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ လက္ေတြ ့ဆင္း အၿပီး အိမ္မၿပန္ခင္ အင္ဒိုနီးရွား ကို ခရီးထြက္လာတာပါ။

(၃) တစ္ကိုယ္ေတာ္ ခရီးသြား နံပါတ္သုံး
အဂၤလန္နိုင္ငံသား။ တကၠသိုလ္ တက္ရမယ္ ့အခ်ိန္ေရာက္လာလို ့ အဆင္ေၿပမယ္ ထင္တဲ ့ ဘာသာရပ္ တစ္ခုယူၿပီး တက္လိုက္တယ္။ ပထမနွစ္အၿပီးမွာ ေက်ာင္းကိုရပ္ၿပီး အၿပင္ေလာက မွာ ဘာေတြရွိသလဲ၊ ကိုယ္ ့ရဲ ့စိတ္၀င္စားမွု အစစ္အမွန္ကဘာလဲ ဆိုတာေတြသိခ်င္လို ့၆ လ ခရီး သြား ပါသတဲ ့။ ခရီးစဥ္ တစ္ေလ်ွာက္မွာ သူခ်စ္တဲ့ သဘာ၀အလွအပေတြ ကို ထိေတြ ့ ရၿပီး ဒီအလွအပ ေတြမပ်က္သုဥ္းရေလ ေအာင္ ပါတ္၀န္းက်င္ ကို ထိန္းသိမ္းေစာင္ ့ေရွာက္္ခ်င္ လာတဲ ့အတြက္ အိမ္ၿပန္ေရာက္ ရင္ ပါတ္၀န္း ထိမ္းသိမ္းေရး ဘာသာရပ္ေတြ ေလ ့လာလုိက္ စားၿပီး Environmental Policy ေတြနဲ ့ ပါတ္သက္တဲ ့အလုပ္မ်ဳိးကို လုပ္မယ္လို ့ဆုံးၿဖတ္ လိုက္ပါသတဲ ့။ ေရွ ့အပါတ္ထဲမွာ အိမ္ၿပန္္ေတာ ့မွာမို ့ ခရစ္စ္မတ္စ္ ကို ႀကိဳေတြးၿပီး ေပ်ာ္ေနပါ တယ္။

(၄) တစ္ကိုယ္ေတာ္ ခရီးသြား နံပါတ္ေလး
ဥေရာပနုိင္ငံ တစ္ခုကပါ။ အလုပ္မလုပ္ခ်င္လို ့ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ ့ ရသေလာက္ေရာက္ရာ ေပါက္ရာသြားမယ္ဆိုၿပီးထြက္လာတာ။ ေတာင္အေမရိကတို ့ ေတာင္အာဖရိကတို ့မွာ လည္း ခရီးသြား ရတာအာရွထက္ နည္းနည္းပဲပိုကုန္တာပါ။ ေစ်းေပါ့လို ့ရယ္လို ့ ေတာ ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုပဲ အာရွသြား ခ်င္စိတ္ကေလးနည္းနည္း ရွိလို ့ ေရာက္လာတာ။ သူ ့ဘုိးဘြားထဲက တစ္ေယာက္က အင္ဒိုနီးရွန္းေသြးပါေတာ ့အင္ဒို ကိုေတာ ့ေရာက္မွၿဖစ္မယ္လို ့ေတြးပါသတဲ ့။ ပိုက္ဆံကုန္သြားရင္ Australia သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္ လုပ္မယ္။ အိမ္ၿပန္ခ်င္လည္း ၿပန္မယ္။

ကိုယ္ ့အေႀကာင္းကေတာ ့
(၅) တစ္ကိုယ္ေတာ္ ခရီးသြား နံပါတ္ငါး
ၿမန္မာၿပည္သူ။ လက္ရွိ စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ကုမၸဏီ္က ဘိုဂိုၿမိဳ ့မွာ Seminar တက္ခိုင္းလို ့ အင္ဒိုနီးရွား ကိုလာရင္း ခြင္ ့ နည္းနည္း ယူၿပီး ခရီးတိုေလး ထြက္ေနတဲ့ သူ။

ကိုယ္ ့ခရီးစဥ္နဲ ့ကိုယ္ ေနတဲ ့ဟိုတယ္ကေန ထြက္လာၿပီဆို တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ ေတာ ့ေတြ ့တာပဲ။ ဒီေတာ ့ဒီေန ့အဖို ့သြားခ်င္တဲ ့ခရီးစဥ္ခ်င္း တူေနရင္ အတူတူသြားလိုက္ တာေပါ ့။ ဘယ္လမ္းကသြားရင္ ၿမန္မလဲ ဆိုတာမ်ဳိး ကိုတုိင္ပင္ရင္း၊ သြားရင္း လာရင္း သူအၿမင္ကိုယ္ ့ အၿမင္ေတြ ဖလွယ္ၾကရင္း နဲ ့ လူေတြရဲ ့ အေတြးအၿမင္၊ အေနာက္ကလူေတြ ရဲ ့ ေတြးေခၚပုံေတြ ကုိသိခြင့္ ရခဲ ့ ပါတယ္။

ေသခ်ာတာ ကေတာ ့ လူတစ္ဦးနဲ ့ တစ္ဦး မတူကြဲ ၿပားေနတာ၊ လူ ့အ၀န္း အ၀ိုင္းတစ္ခု နဲ ့ တစ္ခု မတူၿခားနား တာကို ပိုသိလာတဲ ့အခါ လူေတြကို လက္ခံ ဖို ့ ၊ လူေတြနဲ ့ လက္တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို ့့ပိုလြယ္လာပါတယ္။ Diversity ဆိုတဲ ့ မတူတဲ ့ သူေတြ စုေ၀းေနတဲ ့ အထဲ က တစ္ဦးခ်င္း ရဲ ့ ေတာ္တဲ ့ေကာင္းတဲ ့ အခ်က္ေတြကို ထုတ္ယူၿပီး လူ ့ ေဘာင္ ေကာင္းက်ဳိးေတြ ပိုလုပ္နိုင္တယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ လူမ်ားမ်ား ကိုေတြ ့ဖူး နားလည္ဖူး တဲ ့အခါ အနည္းဆုံး “က်ား က်ား မီးယပ္” ဆိုတဲ ့ တစ္ဇြတ္ထိုး စိတ္ေတြ ေလ်ာ ့နည္းဖို ့ေလာက္ ေတာ ့ အသုံး၀င္ ပါတယ္လုိ ့ ေတြးမိၿပီး ခရီးေတြ ဆက္သြား ဖို ့ ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို အားထုတ္ ႀကိဳးစား မိေန ဦးမွာပါ။