အက်ေကာင္းေအာင္ .....

အႀကီးမဆီကရတဲ ့ အႀကံေလးနဲ ့ အက်ေကာင္းေအာင္ဘယ္လို ၿပင္ဆင္ႀကမလဲဆိုတာ စိတ္ထဲရွိတာေလးေတြ ေရးႀကည္ ့မယ္ေနာ္။ ပထမဆုံး "အက်" ဆိုတာကို တိတိက်က် ေၿပာႀကည္ ့ရရင္ သဘာ၀အရ ေရွာင္လို ့မရတဲ ့ အက်နဲ ့ ကိုယ္ ့အၿပဳအမူ စိတ္ေနစိတ္ထား ေတြေႀကာင္ ့ ကိုယ္ ့ဒုကၡကိုယ္ရွာသလို ၿဖစ္ၿပီးက်တဲ ့အက် ကိုေတာ ့ခြဲၿမင္ရလိမ္ ့မယ္။ သဘာ၀အရက်တဲ ့အက်က က်န္းမာ ေရးယိုယြင္းတာမ်ဳိး၊ သဘာ၀ေဘးအႏ ၱရာယ္ေတြေႀကာင္ ့ပစၥည္းဥစၥာ ဆုံးရွူံးရတာမ်ဳိးေပါ ့။ ဒါေတြကေတာ ့ဘယ္သူမဆို ေရွာင္လို ့ မရဘူး။ ေအာက္ေၿခလြတ္လို ့ ၊ ကိုယ္အေနမတတ္လို ့က်တဲ ့အက်ေတြ ကေတာ ့ေရွာင္ႀကဥ္လို ့ရတဲ ့ အက်ေတြေပါ ့။ ဒီစာတို ေလးထဲမွာ ေတာ ့ ေရွာင္လုိ ့ရတဲ ့အေႀကာင္းေတြပဲ အရင္ေရးခ်င္ပါတယ္။

အက်မနာ ဖို ့အဓိကအလိုအပ္ဆုံးက ေအာက္ေၿခမလြတ္ဖို ့ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ရတဲ ့ ဇီးသီးသည္မဗ်ဳိင္းကိုမွတ္မိ တယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ္အၿမင္မွာေတာ ့မဗ်ဳိင္းသာ က်ခဲ ့ရင္ အက်ေတာ္ေတာ္နာမယ္လို ့ထင္တာပဲ။ ကိုယ္ ့ရဲ ့ဇာတိ ဇစ္ၿမစ္ကို မေမ့ဖို ့ ေအာက္ေၿခမလြတ္ဖို ့တို ့က မိသားစုနဲ ့ခြဲၿပီး နုိင္ငံရပ္ၿခားမွာ ေနၿပီး အလုပ္ေတြပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနရတဲ ့ဘ၀မွာ မိဘနဲ ့ကိုယ္ ့ၿပည္ ကိုယ္ ့ရြာမွာေနစဥ္ကထက္ ပိုခက္မယ္ထင္တယ္။ အရင္ကထက္နည္းနည္းပိုရွာနိုင္လာတယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေလးေတြ ၿဖစ္ခ်င္တာေလးေတြကလည္း အေကာင္အထည္ေပၚလာၿပီ ဆိုေတာ ့ေအာက္ေၿခလြတ္ခ်င္တဲ ့ အေတြးေလးေတြစိတ္ထဲမွာ စရွိခ်င္လည္းရွိလာနိုင္တယ္ေလ။

ေဘးပါတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ ့သုံးခ်င္ ၿဖဳန္းခ်င္ စရာေတြကလည္း ေပါမ်ားတယ္။ အရင္ကသုံးေနက်ေတြထက္ ပိုေကာင္းတာေတြကိုလည္း သုံးတတ္လာၿပီ။ အဲဒီအခါ ပါတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာ ကိုယ့္ေလာက္ အေႀကာင္းမသင္ ့ေသးလို ့အလုပ္ခြင္မွာ လက္စြမ္းမၿပနုိင္ေသးတဲ့ သူေတြ၊ ကိုယ္ ့ေလာက္မသုံး စြဲနိုင္ေသးတဲ ့သူေတြ နဲ ့ထိေတြ ့ဆက္ဆံရတဲ ့ အခါ အထင္ေသးအၿမင္ေသး ေၿပာဆို ဆက္ဆံမိတဲ ့အခါ မ်ဳိးေတြရွိတတ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းေတာင္မွ ခြဲခြဲၿခားၿခား ဆက္ဆံတတ္တာ မ်ဳိးေတြ ၿဖစ္တတ္တယ္။ အထူးသၿဖင္ ့ေတာ ့ လမ္းသြားရင္း ကိုယ္ ့လူမ်ဳိးတစ္ခ်ဳိ ့အေနအထိုင္အခ်ဳိးမက်တာ ေတြ ့ရင္ သူတုိ ့ကို နွိမ္ ့ခ်ေၿပာဆိုလုိ စိတ္ေတြၿဖစ္တတ္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ၿဖစ္ရုံေလာက္နဲ ့ကေတာ ့ ဘယ္သူ ့မွ မထိခိုက္ပါဘူး။ သူတို ့ေတြနဲ ့ေရာေရာေနွာေနွာ မလုပ္ခ်င္ရင္လည္း ဘာမွမၿဖစ္ေသးဘူး။ မဲ ့ကာရြဲ ့ ကာနဲ ့(သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္) အတင္းေၿပာတာမ်ဳိးေလာက္ထိ မၿဖစ္ဖို ့ေတာ ့လုိမယ္ထင္တယ္။

နွစ္ေတာ္ေတာ္ႀကာႀကာ တိုင္းတပါးမွာေနဘူးလာတဲ ့အခါ ကိုယ္ ့နုိင္ငံဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ေနာက္မွာက်န္ခဲ ့ၿပီလည္း ဆိုတာကိုု ပိုၿပီးသိ သိသာသာ ၿမင္တတ္လာပါၿပီ။ ကိုယ္ေနတဲ ့တိုင္းၿပည္ရဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္မွု ယႏ ၱရားေတြ ကိုနားလည္တတ္လာၿပီ။ သူတုိ ့နုိင္ငံမွာ ဘယ္ေလာက္ ထိထိေရာက္ ေရာက္ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ လုပ္ေပးနိုင္သလဲဆိုတာေတြကိုလည္း သိလာၿပီ။ ကိုယ္ ့ရဲ ့အခြင္ ့အေရးဆိုတာကိုလည္း ေတာင္း တတ္လာၿပီ။ တစ္နွစ္တစ္ေခါက္ေလာက္ အိမ္ၿပန္တဲ့အခါ ကိုယ္ ့စိတ္ႀကိဳက္လုပ္လုိ ့မရတာေတြကို လည္းႀကံဳေတြ ့ရတတ္တယ္ ဆိုေတာ့ အလကားေနရင္း ကိုယ္ ့ဇာတိရပ္ရြာကို အထင္ေသးအၿမင္ေသးစိတ္ေတြ ကလည္း အေႀကာင္းေသးေသးေလး တိုက္ဆိုင္တာနဲ ့ ခရားေရ လႊတ္ ေၿပာေတာ ့တာမ်ဳိး မၿဖစ္ဖို ့လည္း နည္းနည္းထိမ္းသိမ္းဖို ့လိုမယ္ထင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ကိုယ္ ့ရပ္ကိုယ့္ ရြာၿပန္တဲ ့အခါ ရပ္ကြက္ထဲက လမ္းေဘးေစ်းသည္ေရာ ၊ ဆိုကၠားသမားပါမက်န္ စကားလမ္းေႀကာင္း တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ "ဟိုမွာဆိုရင္ ... " နဲ ့အစခ်ီၿပီး ကိုယ္အလုပ္လုပ္ေန ၊ ေခတၱေနတဲ ့တိုင္းၿပည္ကို နတ္ဘံု နတ္နန္းတမွ် အမႊန္း တင္ေၿပာဆိုတာမ်ဳိးဟာလည္း "ေအာက္ေၿခလြတ္ၿခင္းေရာဂါ" ရဲ့လကၡဏာေတြထဲက တစ္ပါးပါဘဲ။

ဒီလုိေၿပာလုိ ့ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္ ေအာက္ေၿခလြတ္တာ သူမ်ားမွမထိခိုက္တာလို ့ေၿပာမယ္ဆိုလည္း ေၿပာလို ့ရပါတယ္။ သူမ်ားကို မထိခိုက္ ေသာ္လည္း ကိုယ္ ့ကိုကိုယ္ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ထိခိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္ ့ဇစ္ၿမစ္ကို ဖြင္ ့မၿပလိုတာ၊ ေမြးဖြားရာ ဇာတိကို၊ ၿဖစ္နုိင္ရင္ လူသိမခံခ်င္တာ၊ ငါကသူတို ့နဲ ့တစ္နိုင္ငံထဲကလာေပမယ္ ့ သူတုိ ့လုိမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကို တည္ ့တည္ ့တစ္မ်ဳိး၊ သြယ္၀ိုက္ၿပီး တစ္ဖုံ ထုတ္ေဖၚေၿပာဆိုတတ္တာ ေတြဟာ Identity Crisis လို ့ေခၚတဲ ့ ကိုယ္ ့ရဲ ့ အတြင္းစိတ္ထဲမွာ ပဋိပကၡၿဖစ္ၿခင္းရဲ ့လကၡဏာေတြပါ။

အတြင္းစိတ္ ထဲမွာ ပဋိပကၡၿဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ္ ့ဓေလ ့ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြကို ပယ္ဖုိ ့ႀကိဳးစားလာတတ္ ပါတယ္။ ကိုယ္ ့စိတ္ထဲက ႀကိတ္ၿပီးအားက်ေနတဲ ့သူေတြနဲ ့မတူတူေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ေနပါတယ္။ ငါက တစ္ေၿမတည္းက လာေပမယ္ ့ သူတို ့ေတြနဲ ့ တူတာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို လူမသိသိေအာင္ ၿပပါတယ္။ ဒီလို အေၿခေနမ်ဳိးမွာ (ကိုယ္ ့အၿမင္မွာ ေတာ ့) စိတ္ရဲ့ လြပ္လပ္ၿခင္းဆုံးရွုံးပါတယ္။ ကိုယ္အားက်တဲ ့သူေတြ လုပ္သမွ် လိုက္ လုပ္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းနဲ ့ အထက္္မေရာက္ ေအာက္မက်ၿဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလို နဲ ့ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ ေသာက်ီးဘ၀ေရာက္ရင္ မခက္ပါလား။ လူဆိုတာ Social Animal လို ့ေၿပာတယ္မဟုတ္လား။ လူ ့အ၀န္းအ၀ိုင္းနဲ ့၀င္မဆန္ ့တဲ ့အခါ စိတ္ညွဳိးငယ္ပင္ပန္း ရတတ္ တယ္။ အခက္အခဲနဲ ့ေတြ ့ရင္ လြယ္လြယ္နဲ ့ စိတ္ဓါတ္က်တတ္တယ္။ တူညီတဲ ့ အခက္အခဲ တစ္ခုကို အတူတူ ေက်ာ္ၿဖတ္ဖို ့ႀကိဳး စားၾက ရင္ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာေသာ၊ ကိုယ္ ့ဘ၀ကို အမွန္အတိုင္း ၿမင္ေသာ သူေတြက ေအာင္ၿမင္ဖို ့ပိုမ်ားတယ္။

ဒီေတာ ့ အက်မနာဖို ့၊ အက်သက္သာဖို ့ဆိုရင္ ေအာက္ေၿခမလြတ္ ေအာင္ေနရမယ္လို ့ထင္တာပါပဲ။ ဒါကကိုယ္ ့ရဲ ့အၿမင္ပါ။ လြတ္လပ္ စြာ သေဘာထားကြဲလြဲလို ့ရပါတယ္။