ေကာင္မေလးေရ
ငါဟာ နံရံတစ္ခ်ပ္ဆိုတာ ခုဆိုမင္းသိေလာက္ၿပီေပါ႔။
ငါရဲ ႔ ပထမရက္ေတြမွာ
မင္းေကာင္းခဲ႔တာေတြလည္းရွိ၊ မင္းငါ႔ကို ေမာင္းခဲ႔တာေတြလည္း ရွိခဲ႔။
ငါဘယ္ေလာက္ ၿပိဳင္းၿပိဳင္း မင္းကိုတစ္ခ်က္မကူခိုင္းခဲ႔၊
ငါ႔မွာ မာနေတြ အၿပည္႔ရွိတာ မင္းမွမသိခဲ႔ပဲကိုး။
"အလုပ္ဆိုတာ ခ်ဳိနဲ႔လားကြဲ႔ ေမြနဂါးေတာင္ ေႀကာက္ဖူးကြယ္"
ငါဆိုေနက် ကဗ်ာေတြထဲက တစ္ပုဒ္ မင္းဘယ္လိုလုပ္ သိပါ႔မတုန္း။
ေကာင္မေလးေရ
ငါဟာ နံရံတစ္ခ်ပ္ဆိုတာ ခုဆိုမင္းသိေလာက္ၿပီေပါ႔။
နံရံကို၀င္တုိက္တဲ႔မင္းေခါင္းကလည္း အေပ်ာ႔စားထဲက မဟုတ္ပါဘူး။
ဓါတ္ခဲ အၿမဲၿပည္႔ေနတဲ႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္ တစ္လံုးပါ။
ဒါေပမယ္႔ မင္းေမ႔သြားတာက အေၿခခံ သခ်ၤာပညာ။
သံုညနဲ႔ တစ္ေပါင္းလို႔ နွစ္မရနုိင္ဘူး ဆိုတာကိုေပါ႔။
ေနာက္လွည္႔မႀကည္႔နဲေနာ္ မင္းအေပ်ာ္ေတြေလွ်ာ႔ကုန္လိမ္႔မယ္။
ေရွ ႔တည္႔တည္႔သာ လွမ္းလိုက္စမ္း မင္းအႀကိဳက္ၿမက္ခင္းေတြက စိမ္းလန္းလို႔။
ေကာင္မေလးေရ
ငါဟာ နံရံတစ္ခ်ပ္ဆိုတာ ခုဆိုမင္းသိေလာက္ၿပီေပါ႔။
မင္းမသိတာက ဒီနံရံရဲ ႔ ႏွလံုးသားက အေတြးေတြေလ။
"ငါသူ႔ကို အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ၿပီး အနိုင္က်င္႔ခဲ႔သလား"
"ငါသူ႔ကို ဒီထက္ပို နားလည္ခဲ႔ဖို႔ မေကာင္းဘူးလား"
"ငါသူ႔ကုိ ဇြန္းထဲထည္႔ၿပီး ခြန္႔ေကြ်းခဲ႔ဖို႔ ေကာင္းတာ မဟုတ္လား"
"ငါသူ႔ကို ည႔ံဖ်င္းတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မွုေအာက္က ဆြဲမထုတ္သင္႔ခဲ႔ဘူးလား"
"ငါသူ႔ကို ... "
"ငါသူ႔ကို ... "
"ငါသူ႔ကို ... "
ေကာင္မေလးေရ
မင္းလုိေကာင္မေလးမ်ဳိး ငါ႔လက္နဲ႔ မဖန္တီးမိပါေစနဲ႔လို႔ အၿပန္ၿပန္အလွန္လွန္ ဆုေတာင္းမယ္။
The paradox of insular language
1 year ago
1 comment:
အစ္မေကာင္မေလးကလဲ ရွိသမွ်အကုန္လံုးကိုေျပာေနတာက်ေရာ...
Post a Comment