Pieces တဲ႔
ငါးနွစ္ေကာင္ အၿမီး ေခါင္းဆိုင္လို႔
ေမြးကတည္းက ဒြိဟနဲ႔ လွလွႀကီး ေတြ႔ခဲ႔တာ။
ဘ၀က တစ္ခါခါ Buffet စားသလိုပဲ
ေကာင္းတာေတြ အားလံုးကိုတစ္ထိုင္တည္း စားဖို႔ခက္တယ္။
အခုလည္း ဒြိဟက စိန္ေခၚေနၿပန္ၿပီ
ေနာက္ထပ္ေတာင္တစ္လံုးတက္ဦးမလားတဲ႔။
ဆင္ေၿခေတြ ဆင္လက္ေတြေပးႀကည္႔
ခြင္႔သိပ္မရွိေတာ႔ဘူး - အိုၿပန္လာေတာ႔ MC ေပါ႔
အလုပ္ေတြမ်ားတယ္ - ကုမၸဏီဆိုတာ အသက္စေတးစရာေနရာ မဟုတ္ဘူး
သိပ္ပင္ပန္းမွာ - ဘယ္႔နွယ္ ဒီထက္ၿမင္႔တဲ႔ ေတာင္ကို ေတာင္တက္လာၿပီးမွ။
အင္း - ဆြဲေဆာင္ခ်က္ ေတြကလည္းၿပင္း
ကိုယ္႔သက္လံုကို စမ္းသပ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး အခြင္႔အေရး
စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ကုိလည္း စမ္းေသးတာ
အဆံုးထိေရာက္ေအာင္ ေမာင္းႀကည္႔လိုက္စမ္း။
ဟင္း - ဒုကၡ နဲ႔ လွလွ ေတြ႔ရၿပန္ေပါ႔
ဒီတစ္ခါ အတြင္းစိတ္နဲ႔ အၿပင္စိတ္ရဲ ႔တိုက္ပြဲ။
ေၿပာေတာ႔ၿဖင္႔ လြယ္လုိက္တာ
နွလံုးသားကုိ နားေထာင္တဲ႔
သူေၿပာတာ သိပ္တုိးေနေတာ႔ ဘယ္လုိလုပ္ရမွာတုန္း။
Yes ဘက္ကို ယိမ္းလိုက္တို္င္း No ဘက္ကိုကပ္သြား
ေခါင္းခါၿပန္ေတာ႔ (နွလံုးသားက) ဒါမဟုတ္ၿပန္ဘူး ဆိုလား။
ရွားရွားပါးပါး အခြင္႔အေရး ဆိုတိုင္း
ေတြ႔ဦးမွာပါ ငါမေသေသးပါဘူးလို႔ ေအာ္ေၿပာ။
အသံဗလံေတြ ရွုပ္ရွက္ ဗရုတ္ဗရက္နဲ႔
ခက္ေတာ႔ ခက္ေနၿပန္ ပါၿပီေကာ။
ကိုယ္႔စိတ္ကို ေအာင္နုိင္ဖို႔ အသာထား
သူေၿပာတာေတာင္ ႀကားေအာင္ နားမေထာင္နုိင္တဲ႔ ဘ၀
ကိုင္းဘယ္႔ နဲ႔လုပ္ႀကမတုန္း။
The paradox of insular language
1 year ago
No comments:
Post a Comment