#Retirement-1 - အသက္ (၆၀) ဆိုတာ မအိုေသးပါ။
ငယ္စဥ္က ၿမန္မာစကားနဲ႔ ပင္စင္ယူတယ္ ဆိုတာကို ရပ္ဆိုင္းၿခင္းေတြနဲ႔
တြဲၿပီး နားလည္ခဲ႔ဘူးတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ပင္စင္ယူတဲ႔အခါ အလုပ္ေတြရပ္သြားမယ္။ တာဝန္ေတြနဲ႔အတူ
ရာထူးရာခံ နဲ႔ ခံစားခြင္႔ေတြပါ ရပ္သြားမယ္။ ေလာကအတြက္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြလည္း ရပ္သြားမယ္။
ဒီလိုနားလည္ခဲ႔တယ္။ ပါတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီလိုပဲ အေတြ႕ရမ်ားတာကိုး။ အားလံုးရပ္သြားလို႔
တစ္ခ်ဳိ႕ပင္စင္စားေတြ စိတ္ဓါတ္က်သြားတာေတာင္ ၿမင္ဘူးခဲ႔တယ္။
တကယ္က အလုပ္နားလိုက္တာ (Retirement) နဲ႔ ပင္စင္ (Pasion) ဟာ
သီးၿခားစီၿဖစ္တယ္။ အလုပ္ရပ္တဲ႔အခါ သူ႔အလုပ္ကို အသိအမွတ္ၿပဳလို႔၊ သူ႔ရဲ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမယ္႔
ဘဝခရီးလမ္းမွာ သံုးဖို႔ ေငြပမာဏတစ္ခု သတ္မွတ္ၿပီး အလုပ္ရွင္က ဆက္ခ်ီးၿမွင္႔တာပဲ။ အလုပ္လုပ္တာရပ္တိုင္း
ပင္စင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုးအရင္ကေတာ႔ ဂ်ပန္ကုမၺဏီေတြနဲ႔ Nestle တို႔လုိ ေရရွည္ခိုင္ခံ႔တဲ႔
အလုပ္ေတြမွာ ပင္စင္ေပးတယ္လို႔ ႀကားဖူးတယ္။ အခုေခတ္မွာေတာ႔ အစိုးရအလုပ္ကလဲြရင္ ပင္စင္ေပးတဲ႔အလုပ္
သိပ္မရွိေတာ႔ဘူး။
နိုင္ငံတစ္ခုဟာ တရားဝင္ အလုပ္နားတဲ႔ အသက္ကို သတ္မွတ္သလုိ၊
လူတစ္ေယာက္ဟာလည္း မိမိ အလုပ္နားတဲ႔ အသက္ကို ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္နိုင္တယ္။ နိုင္ငံေတြမွာ
တရားဝင္ အလုပ္နားတဲ႔ အသက္ (Official Retirement Age) ကို ဆံုးၿဖတ္တာကလည္း လူ႔သက္တမ္း
(Life Expectency)၊ နိုင္ငံရဲ႕ ဖံြ႕ၿဖိဳးမွု၊ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ လူထု စတာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထားတာကိုး။
အင္တာနက္မွာေတာ ႔ တရားဝင္ အလုပ္နားတဲ႔အသက္ဟာ အနည္းဆံုး ၅၅ နွစ္ ကေန အမ်ားဆံုး ၆၇/၆၈
နွစ္အထိေတြ႕ရတယ္။ တရားဝင္အလုပ္နားတဲ႔ အသက္နဲ႔ လူအမ်ားစု အလုပ္နားတဲ႔အသက္ကို နွုိင္းယွဥ္ၿပီး
စစ္တမ္းေကာက္ထားတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။
အသက္ (၆၀) ဆိုတာ မအိုေသးပါဘူး။ အသက္ရွည္က်န္းမာဖို႔ဆိုတာ ေငြေႀကးၿပည္႔စံုမွုအၿပင္
ပါတ္ဝန္းက်င္သန္႔ရွင္းမွု၊ ေဆးပညာထြန္းကားမွု၊ ကိုယ္႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးအသိပညာရွိမွုေတြကလည္း
လူတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္အသက္ရွည္ရွည္၊ က်န္းက်န္းမာမာေနရမလဲ ဆိုတာအေပၚ လႊမ္းမိုးမွု အမ်ားႀကီး
ရွိပါတယ္။ အလုပ္ဖက္ကႀကည္႔ရင္လည္း အလုပ္ခြင္ အေႀကာင္းကို ေႀကေႀကညက္ညက္ သိထားတဲ႔အသိေတြ၊
အလုပ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စုေဆာင္းခဲ႔တဲ႔ အသိပညာေတြ၊ လက္ေတြ႕ လုပ္ႀကည္႔ၿပီးမွ ကြ်မ္းက်င္လာတဲ႔
အတတ္ပညာေတြ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ေဆာက္ခဲ႔ရတဲ႔ အလုပ္နဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔ လူမွုကြန္ယက္ေတြ
အားလံုးကိုပစ္ခ်ထားၿပီး ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေနလိုက္ဖို႔ ဆိုတာ နွေမ်ာစရာေကာင္းလြန္းပါတယ္။
အသက္ (၆၀) ဆိုတာ ေလာကကို ေပးဆပ္လို႔ေကာင္းတုန္းပဲရွိပါေသးတယ္။
ဘဝဇာတ္ခံုေပၚမွာ ကိုယ္ယံုႀကည္ရာ ဘာသာတရား အဆံုးအမေတြအတိုင္းေနထိုင္ၿပီး ေနာက္အခန္းအတြက္
ၿပင္ဆင္ရင္းနဲ႔ ခုအခန္းမွာလည္း ယူမယ္႔သူေတြရွာေဖြၿပီး ဆက္ေပးဆပ္ေနရင္ေတာ႔ ဘဝဟာ ပိုၿပီးအဓိပၺါယ္ရွိလိမ္႔မယ္လို႔
ယံုႀကည္ပါတယ္။
#Retirement-2 (အလုပ္ရပ္နားၿခင္းရဲ႕ အၿခားရွုေထာင္႔တစ္ဖက္)
ကိုယ္တိုင္အလုပ္စလုပ္တဲ႔အခါ ပထမဆံုးလုပ္ဖူးတဲ႔အလုပ္ေတြက စာသင္တာတုိ႔၊
ေစ်းေရာင္းတာတို႔၊ အိမ္မွာပဲ လုပ္တဲ႔လက္မွဳလုပ္ငန္းတုိ႔ ဆိုေတာ႔ ငါ႔အလုပ္ေတြကေတာ႔ ပင္စင္ေပးမယ္႔သူလည္းမရွိဘူး။
retirement ဆိုတာလည္း လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတာ႔ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေတြးမိတယ္။
ဝန္ထမ္းအၿဖစ္ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းၿပဳၿပီး ဆယ္နွစ္ေလာက္အႀကာမွာ
လူေနမွဳအဆင္႔အတန္းၿမင္႔သေလာက္ ေနစားရိတ္၊ စားစားရိတ္လည္း ႀကီးတဲ႔ စင္ကာပူက
Retirement အေႀကာင္းေရးတာ၊ ေၿပာတာေတြသိလာရၿပန္တယ္။ သူတို႔ဆီမွာ အလုပ္အမ်ားစုက ပင္စင္မေပးေတာ႔
ပင္စင္ယူတာနဲ႔ Retirement ကို ခြဲၿပီး စဥ္းစားတယ္။ Retirement ဆိုတာက အလုပ္လုပ္ေနတာကို
ရပ္တားတာၿဖစ္ၿပီး ပင္စင္ဆိုတာက အလုပ္မရွိေတာ႔တဲ႔အခါ ဝင္ေငြဆက္ရေနဖုိ႔ စီစဥ္မွုေတြ ၿဖစ္တယ္။
အစုိးရေပၚလစီက ေယဘူယ်အားၿဖင္႔ အလုပ္လုပ္တဲ႔လူတိုင္း ဝင္ေငြရဲ႕
၁၂% - ၁၃% ေလာက္ကို အစိုးရလက္ထဲမွာ စုခိုင္းထားတယ္။ အဲဒီစုေငြထဲကုိ အလုပ္ရွင္က ၂၀%
ပါတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ ထည္႔ေပးရတယ္။ ရာခုိင္ႏွုန္းက နိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရး အတက္အက်ေပၚ တည္ၿပီး
အနည္းငယ္ေၿပာင္းလဲေပမယ္႔ ဒါဟာ သူ႔နိုင္ငံသားေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္းေနထိုင္သူ PR ေတြအတြက္ မလုပ္မေနရ
ကိုယ္႔ပင္စင္ကိုယ္စု ဆိုတဲ႔ သေဘာပဲ။ အဲဒီစုေငြထဲက အိမ္ဝယ္လို႔ရတယ္။ (အခ်ဳိ႕) ပညာေရးကိစၥေတြအတြက္
သံုးလုိ႔ရတယ္။ Retire လုပ္တဲ႔အခါ သံုးဖို႔ အနည္းဆံုးဘယ္ေလာက္ေတာ႔ က်န္ေနရမယ္ဆိုတဲ႔
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြလည္းရွိတယ္။ အသက္ ၅၅ နွစ္ကစၿပီး ၿပန္ထုတ္ယူလို႔ရမယ္။ ထုတ္ယူတဲ႔ နည္းလမ္းေတြကလည္း
အမ်ဳိးမ်ဳိးသတ္မွတ္ထားတယ္။ ထားပါ ဒီအေသးစိတ္ေတြက အဓိက ေၿပာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။
Retirement ဆိုတာ (ဝါသနာပါပါ မပါပါ) ေငြအတြက္ အလုပ္လုပ္တာကို ရပ္နားတယ္လို႔ အဓိပၺါယ္ဖြင္႔နိုင္တယ္။
Retire
သြားတယ္ဆိုတာ ေငြအရွာရပ္တာ ဆိုရင္ ေငြမရွာေတာ႔ရင္ ဘာေတြလုပ္ေနရမလဲလို႔ ေမးစရာရွိလာတယ္။
ေငြမရွာေတာ႔ေပမယ္႔ အလုပ္ဆက္လုပ္တဲ႔သူေတြက ဝါသနာပါတာေတြကို လုပ္ႀကပါတယ္။ အသက္ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္မွာ
အခ်ိန္ၿပည္႔ ဝန္ထမ္းဘဝက ရပ္နားလိုက္တဲ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အခ်ိန္ပိုင္း ကထိကအၿဖစ္ စာဆက္သင္ၿပီး
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြကို ေစာင္႔ေရွာင္႔တဲ႔ ေဂဟာမွာ ႀကီးႀကပ္သူအၿဖစ္
တာဝန္ယူပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ မူးယစ္ေဆးဝါးေႀကာင္႔ လမ္းမွားေရာက္ေနတဲ႔ လူငယ္လူရြယ္ေတြကို
သူတို႔မိသားစုအပါအဝင္ ပါတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ဘယ္လိုၿပန္ၿပီး ခ်ိတ္ဆက္မလဲ၊ အလုပ္ဘယ္လိုရွာမလဲ၊
မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ကင္းေအာင္ ဘယ္လုိေနမလဲ ဆိုတာေတြကို Public Speaking Class ကေနတစ္ဆင္႔
သင္ေပးတဲ႔ ေစတနာ႔ဝန္ထမ္းလုပ္ပါတယ္။ ကြ်န္မဘဝကို အေၿပာင္းအလဲၿဖစ္ေအာင္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းအသစ္ေတြ
ေပးခဲ႔တဲ႔ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ လူထုစိန္ဝင္းကေတာ႔ အသက္ ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္တဲ႔အထိ ေအာက္စီဂ်င္ပိုက္
တန္းလန္းနဲ႔ Feeling, Mood & Action ဆိုတဲ႔ စကားေၿပာ သင္တန္းဖြင္႔ၿပီး လူငယ္ေတြကို
အဂၤလိပ္စကားေၿပာသင္ရင္း စိတ္ဓါတ္၊ အေတြးအေခၚေတြ ပြင္႔လင္းေစခဲ႔ပါတယ္။
ဘယ္အသက္အရြယ္မွာပဲ
ၿဖစ္ၿဖစ္ အလုပ္ရပ္နားတဲ႔အခါ ဘဝကို ၿမွဳပ္နွံဖို႔ ကိုယ္ ဝါသနာပါတာ၊ စိတ္ဝင္စားတာေတြကို
ကိုယ္တိုင္ သိထားဖုိ႔လိုတာမို႔ အလုပ္ရပ္နားတဲ႔အေႀကာင္း စဥ္းစားမိရင္ အဲဒီအခါ ငါဘာဆက္လုပ္မလဲ
ဆိုတဲ႔ေမးခြန္းကို ေၿဖဖို႔ ငါဘာေတြ ဝါသနာပါသလဲ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းကို ခုကတည္းက ေမးႀကည္႔လိုက္ပါ။
#Retirement-3
- အသက္ (၆၀)ေက်ာ္ထိ ေငြရွာဖုိ႔ လုိေနေသးရင္ ဘာလုပ္ႀကမလဲ။
စင္ကာပူမွာေတာ႔
လူငယ္ေတြလည္း Retirement အေႀကာင္း ေၿပာခ်င္ေၿပာႀကတာပဲ။ “ငါက အသက္ေလးဆယ္မွာ retire လုပ္မွာ”
ဆိုတာမ်ဳိးကို အသက္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတြ သံုးဆယ္ေလာက္ေတြ ဆီကလည္း ႀကားရတတ္တယ္။
Retirement Age ကို ႀကိဳတင္ၿပီး ဦးတည္ခ်က္သတ္မွတ္တာဟာ အဲဒီအသက္အရြယ္မွာ ဘဝအာမခံခ်က္ရွိေလာက္တဲ႔
အေနအထားအထိ ေငြရွာမယ္ လုိ႔ ဆိုလိုတာပဲ။
ကြ်န္မတို႔
ၿမန္မာၿပည္မွာေတာ႔ သူတို႔နဲ႔ေၿပာင္းၿပန္။ အသက္ေလးဆယ္မွာ အလုပ္ရပ္နားဖို႔ထက္ အသက္ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္ထိ
ဝင္ေငြဆက္ရွာေနရဦးမယ္႔လူဦးေရက ပိုမ်ားတယ္။ ဒီေတာ႔ က်န္းမာေအာင္ေနဖို႔ နဲ႔ အသက္ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္
ကာယအားေတြ က်လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဥာဏအားနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္ၿပီးေငြရွာမလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားဖို႔
ပိုအေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။
ေငြရွာတဲ႔အေႀကာင္း
မေၿပာခင္ ေငြလိုအပ္မွုကို အရင္သံုးသပ္ႀကည္႔ခ်င္တယ္။ ဘဝ လုံုၿခံဳဖို႔၊ အာမခံခ်က္ ရွိဖို႔
ေငြဘယ္ေလာက္လိုသလဲဆိုတာ တြက္ႀကည္႔ဘူးလား။ ၿမန္မာဓေလ႔မွာေတာ႔ မတ္တတ္စာ၊ တံုးလံုးစာ လို႔
ေၿပာႀကပါတယ္။ မတ္တတ္စာဆိုတာက ေနဖို႔ စားဖို႔ သားသမီးေတြကို ပ်ဳိးေထာင္ဖုိ႔ လုံေလာက္တဲ႔
ပမာဏဆိုေတာ႔ တြက္ရတာနည္းနည္းလြယ္ေသးတယ္။ တံုးလံုးစာက်ေတာ႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ က်န္းမာေရး
ယိုယြင္းၿပီး ေဆးကုသဖို႔ ဘယ္ေလာက္လုိမယ္ဆိုတာ မွန္းဆမရတာမို႔ တြက္ခ်က္ဖို႔ မလြယ္ေတာ႔ဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ ကံကိုပံုခ်ၿပီး ၿဖစ္သမွ်အေႀကာင္း အေကာင္းေပါ႔လုိ႔ ေတြးလိုက္တာကမ်ားတယ္။
ဒီေဆြးေႏြးမွုမွာေတာ႔
နည္းနည္း ေရွ႔ဆက္ေတြးႀကည္႔ခ်င္တယ္။ ၿမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ 2016 Life Expectancy က က်ား၊မ
ပ်မ္းမွ် ၆၆.၈ ႏွစ္။ ပ်မ္းမွ်တြက္တယ္ဆိုတာက ငါးႏွစ္ေအာက္ေသဆံုးမွုေတြ၊ ယဥ္မေတာ္တဆ ၿဖစ္လို႔
ေသဆံုးတာေတြ၊ ကပ္ဆိုက္လို႔ ေသဆံုးတာေတြ၊ စစ္ၿဖစ္လို႔ ေသဆံုးတာေတြပါ ထည္႔တြက္ထားတာ ဆိုေတာ႔
ၿမဳိ႕ေပၚမွာေနၿပီး အခုဒီ ပိို႔စ္ကို ဖတ္ေနတဲ႔သူဟာ ပ်မ္းမွ်အသက္ထိ ေနရဖို႔ က မေနရဖို႔ထက္
ၿဖစ္နို္င္ေခ် ပိုမ်ားပါတယ္။ တံုးလံုးစာတြက္ဖို႔က အသက္(၇၀)အထိေနရမယ္လို႔
(Assumption) ယူဆလိုက္မယ္။ အခုေရာက္ေနတဲ႔အသက္ကေန (၇၀) အထိ လေပါင္း ဘယ္ေလာက္ ရွိသလဲ။
အဲဒီလေတြမွာ တစ္လကို အိမ္စားရိတ္ ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ေလာက္ေအာင္သံုးမလဲ။ က်န္းမာေရးကိစၥ ရွိလာရင္
ဘယ္အတို္င္းအတာအထိ ေငြကုန္ေႀကးက်ခံမလဲ ဆိုတာေတြ ခ်ေပါင္းလိုက္ရင္ အႀကမ္းဖ်ဥ္း တံုးလုံးစာ
ရလာမယ္။ ဒါက မရွိမၿဖစ္လိုအပ္ခ်က္။ အဲဒီအေပၚမွာမွ လိုခ်င္တာေလးေတြ ကိုယ္နိုင္သေလာက္
ထပ္ၿဖည္႔ အလွဆင္သြားရင္ ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္မွာပဲ။
ေယဘူယ်အားၿဖင္
ေနစရာတစ္ခုရွိတယ္၊ မိသားစုတာဝန္ေတြ သိပ္မႀကီးေတာ႔ဘူး၊ ပကာသနေတြလည္း ခြာခ်နိုင္ၿပီ ဆိုရင္
လစဥ္လိုအပ္ခ်က္က ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းသြားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကိုယ္႔ဝါသနာကို အေၿခခံၿပီး ဘဝေနေရးအသစ္ကို
ထူေထာင္ဖို႔ စဥ္းစားနိုင္ပါၿပီ။ ကိုယ္တိုင္က ေအးခ်မ္းတဲ႔ အရပ္မွာ ဘဝကို ေအးေအးေဆးေဆးပဲ
ၿဖတ္သန္းခ်င္တယ္ဆိုလည္း ကိုယ္႔တစ္ကိုယ္စာ (အိမ္ေထာင္ဖက္ ရွိေသးရင္ ႏွစ္ကိုယ္စာ) ဟင္းသီးဟင္းရြက္
စိုက္ပ်ဳိးစားေနလို႔ ရတယ္။ ေလာကေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရင္း ဝင္ေငြ ဆက္ရွာခ်င္ေသးတယ္ဆိုလည္း
ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးနဲ႔ လုပ္လို႔ရမယ္႔ အလုပ္မ်ဳိးေတြ စဥ္းစားရမယ္။
-->
အခုကတည္းက
ဥာဏအားကိုၿဖည္႔ဆည္းရင္း ကိုယ္႔အသိပညာေတြကို ဘယ္သူေတြကို ဘယ္လို ၿဖည္႔ဆည္းေပးရင္းနဲ႔
ဘဝကိုဆက္ရွင္သန္မလဲဆိုတာကို စဥ္းစားႀကမယ္ဆိုရင္ အသက္ (၆၀) မဟုတ္ဘူး (၈၀) အထိ ေနရမယ္ဆိုလည္း
အသက္ရွင္လွ်က္ ဘဝေသေနတာမ်ဳိး မၿဖစ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။
